sećanja svestranog sportiste

izvor: monografija "Katrga kroz vekove" dr Živorad Minović

Rođen 1935. godine, od oca Dragomira - Draga i majke Cvete, Miro je od malena iskazivao talenat za sport. Već u četvrtom razredu osnovne škole on je to pokazao svojim skokovima u vis kod učitelja Miroljuba Protića. Preskakao je svoju visinu i kao takav trebalo je da učestvuje na sreskom takmičenju u Čačku, ali to takmičenje nije održano.

Kasnije se posebno isticao u atletici, naročito u školi rezervnih oficira, na armijskom takmičenju u Bileći, u trčanju na 1500 metara. U skoku iz mesta bio je ravan najboljima. Igrao je košarku, rukomet, odbojku, fudbal i stoni tenis.

Godine 1954. u Učiteljskoj školi u Jagodini počinje da se igra košarka upravo zahvaljujući Miru Vidojeviću. Naime, prelazeći iz kragujevačke Učiteljske škole , u kojoj se igrala košarka, on je taj sport "doneo" u Jagodinu u kojoj do 1954. godine nije postojao. Njegovim angažovanjem, u Učiteljskoj školi i u tom gradu prvi put počinje da se igra košarka i pravi se prvo košarkaško igralište.

Kao nastavnik fizičkog i zdravstvenog vaspitanja u Osnovnoj školi u Mrčajevcima, u kojoj je radio 27 godina, sve do 1996., kada je otišao u penziju, donosi sa svojim učenicima ovoj školi stotine medalja, diploma i pehara. Posebno su bili zapaženi uspesi u atletici, čemu je svakako doprinela i njegova saradnja sa Aleksandrom Petrovićem, trenerom atletske reprezentacije Jugoslavije.

Za veoma uspešan rad u razvoju sporta u školskom uzrastu, Savez za fizičku kulturu u Čačku je više puta nagrađivao i pohvaljivao Mira Vidojevića.

Posleratni začeci fudbalske igre. Miro Vidojević je bio verovatno najbolji fudbaler FK "Morave" iz Katrge, za koju je igrao od svoje šesnaeste godine. Upravo zbog toga smo s njim i razgovarali o razvoju fudbala u Katrgi, u kojem je izneo svoja sećanja i ocene o tom sportu i njegovim glavnim akterima.

Pre nego što se posle Drugog svetskog rata pojavila prva gumena lopta igralo se, kao što je poznato, "krpenjačama" - priča Miro Vidojević. - Najbolji majstor u pravljenju takvih lopti bio je Slaviša Jovanović - "Ćakin". On je pravio te lopte od svih mogućih materijala i u njegovom dvorištu bilo ih je na desetine. Koliko se sećam, prvu gumentu loptu posle rata doneo je u Katrgu Milun Simović, ne znam kako i odakle, ali je za nas to bio veliki događaj. U to vreme fudbal je počela da igra i generacija rođenih 1934 - 1935. godine. Mislim da su prva mesta odigravanja bila na livadi Stanimira Jovanovića. "Krpenjaču" i "gumenče" zamenjuje fudbalska lopta koja se šnirala, kao cipela.

"Naša generacija je prva odigravanja imala u "Nikolijinoj livadici". Počinje igra na dva gola, koji su imali stative od po dva bagremova koca, bez prečki. Igra je počinjala u 10 sati pre podne i trajala do četiri sata popodne. Za nas omladince i dečake ovaj vremenski interval je bio slobodan, jer je pre 10 pre podne i posle četiri popodne trebalo napasati stoku... Igralište je uvek bilo prepuno. Dok su stariji igrali na dva gola, mlađi su se takmičili ko će brže da dodje do lopte iza gola. Igra je često prekidana, jer bi se lopta probušila na neki trn. Pošto tada nije bilo lepka, lopta se krpila zrnom pasulja tako što se zrno stavljalo na "rupicu" i podvezivalo kanapom, naduva se i tako bi izdržala nekoliko minuta i onda novo "podvezivanje".

-Fudbal se igra, a kućne obaveze vise nad glavom, jer u četiri popodne treba terati stoku na ispašu, nastavlja priču Miro Vidojević. - Trčimo kući, otvaramo vrata na oboru i puštamo stoku, ne javljajući se roditeljima, pogotovo ako bismo zakasnili...

Najzad: pravi fudbal. Pedesetih i šezdesetih godina 20. veka fudbal u Katrgi dobija pravu sadržinu. Počinju da se prave igrališta, golovi, a igrači dobijaju opremu. Dresevi su bili ručne izrade, a fudbalske cipele - kopačke pravio je obućar Leso u Katrgi..

Počinju da se ističu pojedinci koji imaju više talenta. Odigravaju se i prve zvanične utakmice. Za "derbi" se proglašava utakmica sa Obrvom, na dan slave Katrške crkve sv Arhanđela Gavrila, pa je tog dana poseta utakmici bila masovna, sa posetiocima od 5 do 80 godina.

Svojom igrom, talentom i trudom počinju da se izdvajaju pojedini fudbaleri. Sredinom pedesetih godina to su bili: Milovan Ljubisavljević, Mikailo Vidojević, Tomislav Gavrilović, Miroslav Vidojević i Stojan Gavrilović. Krajem šezdesetih godina to je bio Vojislav Vidojević, a u novije vreme Branko i Milomir Minović.

Na ovom mestu valja pomenuti i izvestan broj Katržanaca koji su posle Drugog svetskog rata igrali fudbal. To su pored ostalih bili: Rade Čekanović, Milovan Čekanović, Radivoje Vidojević, Slaviša Jovanović, Mile Vidojević, Giga Ristović, Radojko Vidojević, Živorad Minović, Dragan Vidojević, Stojadin Čekanović, Radiša Vidojević, Stojan Vukomanović, Stojadin Lazarević, Tomislav i Radoslav Miloradović, Gvozden Gavrilović, Miodrag Đokić, Dobrivoje Gavrilović, Gavrilo Nektarijević, Vladan Radovanović i dr.

Najbolji sastav. Po onome što su dali fudbalskoj igri u 20. veku, najbolji sastav FK "Morave" iz Katrge u 20. veku - dat je u dve verzije - po oceni Miroslava Vidojevića, izgledao bi ovako:

Ofanzivna varijanta: 1 - 4 - 4 - 2

Defanzivna varijanta: 1 - 4 - 3 - 2 - 1